Pedagogika zabawy

Pedagogika zabawy

„Dziecko to taki piękny początek dorosłego człowieka”

Zabawa znana jest człowiekowi od samego początku jego istnienia i jest najbardziej naturalną dla nas drogą realizowania potrzeb ruchowych, poznawczych, emocjonalnych i społecznych człowieka.
Gdybyśmy chcieli stworzyć definicję zabawy, można określić ją jako naturalną, spontaniczną aktywność, opartą na dobrowolności i wywołującą pozytywne emocje.

Wśród całej gamy zabaw wyróżnić można kilka ważnych kategorii:

  • Zabawy manipulacyjne (manipulowanie przedmiotami, gaworzenie, przenoszenie)
  • Zabawy konstrukcyjne (budowanie, wytwarzanie nowej jakości)
  • Zabawy tematyczne (odgrywanie ról)
  • Zabawy badawcze (zaspokajanie ciekawości)
  • Zabawy ruchowe (kondycja, zręczność)
  • Zabawy dydaktyczne (świadome, planowe „zabawy naturalne” przygotowane, inicjowane i organizowane przez nauczyciela, opiekuna)

Niezależnie od wybranej kategorii Zabawa posiada swego rodzaju misję!
•  Zabawa kształci! – dziecko w zabawie kształci swoje zmysły, wzbogaca wiedzę o świecie, poznaje samego siebie, rozwija język i umiejętność komunikowania się, poznaje własne umiejętności i kształtuje zdrową samoocenę.

• Zabawa wychowuje! – poprzez zabawę dziecko kształtuje własny stosunek do otoczenia społecznego, poznaje normy i reguły społeczne.

• Zabawa pomaga! – w trakcie zabawy dziecko ma możliwość wyrażania swoich uczuć oraz rozwiązywania własnych problemów, bez negatywnych emocji i napięć.

Pedagogika Zabawy rozwinęła się  w latach siedemdziesiątych XX wieku w Stanach Zjednoczonych, Niemczech i Austrii, jako efekt poszukiwań nowych dróg wspierania rozwoju człowieka.  Odwołuje się ona do najbardziej źródłowych cech zabawy i wybiera z repertuaru zabaw właśnie te, które spełniają określone zasady, a zwłaszcza:

•    zapewniają dobrowolność uczestnictwa
•    uwzględniają wszystkie poziomy komunikowania
•    posługują się różnorodnymi środkami wyrazu
•    kierowane są do różnych kanałów odbioru i przetwarzania informacji
•    wywołują pozytywne przeżycia
•    unikają rywalizacji.

Dzięki temu Metody Pedagogiki Zabawy:
*oddziałują  na sferę emocjonalną człowieka,
*sprzyjają ujawnianiu pozytywnych uczuć,
*wspomagają samodzielną, spontaniczną aktywność,
*wzmacniają poczucie bezpieczeństwa,
*usprawniają komunikację i współpracę w grupie,
*pozwalają kształtować właściwą, zdrową samoocenę