Żonglowanie- metoda wspierania rozwoju

Żonglowanie- metoda wspierania rozwoju.

Żonglowanie jako metoda wspierania rozwoju dzieci, młodzieży i dorosłych.

Na ogół temat żonglowania budzi ironiczny uśmiech lub ukrywaną zazdrość o posiadanie niesamowitych i magicznych zdolności koordynacji ciała i umysłu. Wśród ludzi istnieje niezłomne przekonanie, że niemożliwe jest nauczenie się żonglowania przez przeciętnego Kowalskiego. Nic bardziej błędnego. Żonglować może nauczyć się każdy. Wystarczą ręce, oczy, motywacja i trochę uporu.  Na ogół temat żonglowania budzi ironiczny uśmiech lub ukrywaną zazdrość o posiadanie niesamowitych i magicznych zdolności koordynacji ciała i umysłu. Wśród ludzi istnieje niezłomne przekonanie, że niemożliwe jest nauczenie się żonglowania przez przeciętnego Kowalskiego. Nic bardziej błędnego. Żonglować może nauczyć się każdy. Wystarczą ręce, oczy, motywacja i trochę uporu.

Korzyści wynikające z żonglowania

W USA, gdzie sztuka żonglowania rozwija się najszybciej – jednym z miejsc, do których najpierw zawędrowała i została “sprawdzona” żonglerka – są szkoły.

Dave Finnigan, żongler i były prezes International Juggling Association, jest twórcą programu “Juggling for Success”. Celem programu jest promocja i nauka żonglowania, głównie w szkołach. Od początku lat 80. Finnigan odwiedził ze swoim programem ponad 2000 szkół i nauczył żonglować ponad milion ludzi w 41 stanach USA i 12 innych państwach. Nauczyciele z różnych szkół, w których były wprowadzane programy żonglowania, po pewnym czasie stwierdzali jego pozytywny wpływ na uczniów.

Alice Daugherty, nauczycielka pierwszej klasy w podstawowej szkole Alimacani w Jacksonville w USA, zaobserwowała, że odkąd dzieci nauczyły się żonglować, poprawiła się ich umiejętność czytania. Niektórzy nauczyciele zaobserwowali, że dzieci, które miały problemy z nauczeniem się żonglowania, miały również problemy z czytaniem. Jak stwierdza Finnigan: “ucząc się śledzić lot obiektów naszymi oczami, wzmacniamy naszą umiejętność czytania. Matematyczne i naukowe umiejętności również mogą się rozwijać, gdy uczymy się układać obiekty w logicznym porządku, a przy tym rozwijamy umiejętności wymagające złożonych, następujących po sobie czynności. Zwiększa się również poczucie własnej wartości dzieci, gdyż uczą się one czegoś nowego, nieznanego i osiągają to – potem mogą uczyć również swoich rówieśników, rodziców i rodzinę” (Delisio, 2002).

Żonglowanie jest efektywną metodą rozwoju koordynacji wzrokowo-ruchowej, poczucia rytmu, refleksu, zdolności utrzymania równowagi i właściwej postawy ciała oraz poszerza pole widzenia. Stymuluje wyobraźnię, ciekawość, uczy rozwiązywania problemów, pomaga uczącym się rozwinąć umiejętność cierpliwości i wytrwałości, pokazuje ogólny model uczenia się nowych rzeczy. Rozwija koncentrację, ćwiczy oburęczność, wzmacnia motorykę ciała i stanowi doskonałą metodę rozruszania całego ciała, pobudzenia serca i naczyń krwionośnych.

Żonglowanie zalecane jest przez psychologów i pedagogów przy takich trudnościach dziecięcych jak dysleksja czy nadpobudliwość dziecięca. Kenilworth Dyslexia Centre w Wielkiej Brytanii dla dzieci sklasyfikowanych jako dyslektyczne wprowadziło eksperymentalnie ćwiczenia i testy na koordynację wzrokowo-ruchową, takie jak łapanie piłeczek, żonglowanie i utrzymywanie równowagi na “rola-bola” (deska + walec pod nią). Patrząc na poprawę wyników w nauce, dyrektor szkoły podstawowej Balsall Common Trevor Davis, która brała udział w tym eksperymencie, twierdzi, że to podejście do leczenia okazało się wysoce pomocne (BBC World, 2003).

Badania psychologiczne pokazują, że istnieje bezpośredni związek pomiędzy koordynacją wzrokowo-ruchową a umiejętnością czytania, pisania i rozumienia. Dotychczas najbardziej przekonującym dowodem na te powiązania jest praca dr Carole E. Smith, specjalisty od wychowania fizycznego ze szkoły podstawowej w Lackland City w USA. Praca ta pokazuje, że żonglowanie może usprawnić zarówno umiejętność pisania, jak i czytania. Badanie Smith wspiera wcześniejsze prace Marii Montessori i Jeana Piageta, którzy sformułowali hipotezy, zgodnie z którymi ćwiczenia fizyczne oraz wrażenia dotykowe zwiększają efekty nauki. Ciekawe eksperymenty dotyczące wpływu żonglowania na efektywność nauki przeprowadzono w USA i Wielkiej Brytanii. Do badań wybrano uczniów dwóch klas. Charakteryzowali się oni podobnymi wynikami w nauce. Uczniów jednej z klas uczono żonglować i polecono im codzienne ćwiczenie tej umiejętności. Druga klasa stanowiła grupę kontrolną. Po kilku miesiącach okazało się, że klasa żonglująca radzi sobie z nauką o wiele lepiej, ich wyniki w nauce poprawiły się od 50% do nawet 200%.